Powrót do Korzeni

Po dwóch godzinach jazdy samochodem jesteśmy w Jurgowie. I od czego by tu zacząć? Przedewszytskim to miejscowość turystyczna, położona w Dolinie Białki, z widokami na Tatry, Tatry Wysokie i Bielskie. Wart obejrzenia jest drewniany kościół pw. Św. Sebastiana i Matki Boskiej Różańcowej z drugiej połowy XVII wieku obok którego została w 1881 wybudowana murowana dzwonnica. Można zwiedzić również spiską drewnianą chłopską chałupę tzw. Zagrodę Sołtysów zbudowaną w 1861r., aktualnie jest ona oddziałem Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. Ciągle działa tartak napędzany kołem wodnym. Za wsią w stronę granicy znajduje się unikatowy zespół kilkudziesięciu drewnianych szałasów pasterskich. Szałasy należą do mieszkańców Jurgowa. Pierwotnie znajdowały się na polanach tatrzańskich, jednak kiedy Jurgowianie utracili prawo wypasu na nich pod koniec XIX wieku, zostały przeniesione i umieszczone na polanie Podokólne (to jak jedziemy w kierunku granicy, po prawej stronie). W miejscowości znajdują się trzy obiekty leżące na Szlaku Architektury Drewnianej.
Z Jurgowa łatwo się dostać do takich miejscowości jak Białka Tatrzańska, Bukowina Tatrzańska , Zakopane (ok.20 km) oraz Nowy Targ. Więc można spokojnie wakacjować w Jurgowie mając pod ręką naprawde ciekawe miejsca wypadowe!!!
My udajemy się najpierw nad Białke. Źródła tego dopływu Dunajca znajdują się w Tatrach Wysokich. Białka utworzona z połączenia Rybiego Potoku z Białą Wodą płynie w kierunku północnym, stanowiąc na pewnym odcinku granicę między Polską a Słowacją, a następnie przez Pogórze Spisko-Gubałowskie i Kotlinę Orawsko-Nowotarską. Rzeka łączy kilka krain geograficznych: Tatry, Gorce, Pieniny, Spisz i Podhale. Ze względu na dziki i słabo zurbanizowany charakter dolina rzeki stanowi korytarz ekologiczny pomiędzy wymienionymi krainami. Przy odrobnie szczęścia można tu spotkać przede wszystkim jelenie, rzadziej dziki, wilki i niedźwiedzie. Występuje żmija zygzakowata. Nasz wzrok przykówa to że wody rzeki odznaczają się wysokim stopniem czystości. Z ryb żyją tu: pstrąg potokowy, lipień, troć jeziorowa, głowacz pręgopłetwy, strzebla potokowa. Zachowały się tu skupiska lasów reglowych z partiami naturalnych, pierwotnych drzewostanów limbowych. To właśnie w nich znajdują się ostoje wyżej wspomnianych jeleni, niedźwiedzi i kozic.
Kolejnym naszym przystankiem jest Łysa Polana, czyli duża polana w Dolinie Białki, pierwotnie hala pasterska, a zarazem niewielka osada położona na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego i jego słowackiego odpowiednika TANAP. Nazywana również Bramą Tatr. Przedzielona granicą polsko-słowacką, która biegnie środkiem rzeki Białki. Nieliczne zabudowania, w tym pochodzące sprzed II wojny światowej budynki urzędów celnych: polskiego (po polskiej stronie) i czechosłowackiego (po słowackiej stronie), zastąpionych wybudowanym wspólnym urzędem celnym położonym po polskiej stronie. Obiekt został wzniesiony w 1961 przed Narciarskimi Mistrzostwami Świata FIS w Zakopanem w 1962. Przez Łysą Polanę biegnie Droga Oswalda Balzera z Zakopanego do Morskiego Oka, do której w tym miejscu dochodzi słowacka obwodnica tatrzańska (Droga Wolności). Po stronie słowackiej zaczyna się szlak biegnący Doliną Białej Wody na Rohatkę. Do 21 grudnia 2007 było tu międzynarodowe przejście graniczne dopuszczone, pomimo protestów ekologów, do ciężkiego ruchu drogowego. Przejście zostało zniesione na podstawie Układu z Schengen.

Zdjęcia (4)

Komentarze (0)